Gezond verstand

Nooit is er zoveel over het psychisch leven van kinderen geschreven als de laatste jaren: kinderen en geweld; kinderen en depressie; geweld en depressie bij kinderen; de invloed van televisie en computer op hun intelligentie en hun emotionele welzijn; de invloed van crèches, van vaders en van moeders, in de eerste levensjaren en in de puberteit; in oorspronkelijke gezinnen en bij echtscheiding; de invloed van het uit huis werken van moeders (niet van vaders) op jonge kinderen; de achterbankgeneratie; de moeders die de zonen te veel, de vaders die hen te weinig maken; het stijgend aantal zelfmoorden bij jongeren. Voor de antwoorden op vele vragen raadpleegt men psychologen, psychiaters, pedagogen, soms eens een socioloog, die alle een eigen mening hebben...

Gezond verstand

Nooit is er zoveel over het psychisch leven van kinderen geschreven als de laatste jaren: kinderen en geweld; kinderen en depressie; geweld en depressie bij kinderen; de invloed van televisie en computer op hun intelligentie en hun emotionele welzijn; de invloed van crèches, van vaders en van moeders, in de eerste levensjaren en in de puberteit; in oorspronkelijke gezinnen en bij echtscheiding; de invloed van het uit huis werken van moeders (niet van vaders) op jonge kinderen; de achterbankgeneratie; de moeders die de zonen te veel, de vaders die hen te weinig maken; het stijgend aantal zelfmoorden bij jongeren.

Voor de antwoorden op vele vragen raadpleegt men psychologen, psychiaters, pedagogen, soms eens een socioloog, die alle een eigen mening hebben, waarin ze, als het goed is, geruggensteund worden door iets (een leven, ervaring, goede ontmoetingen). Het aantal vragen, het aantal artikels en publicaties in de media zou ons echter moeten alarmeren. Waarom vertrouwt men niet meer op het gezond verstand? Is het omdat dit onbetrouwbaar is gebleken? Heeft het nooit bestaan, of wijzigt het met de groep waartoe men behoort? Of is gezond verstand in strijd met andere menselijke belangen?

Jongens hebben de opvoedkundige hand van hun vader nodig (gezond verstand). Maar de hand van de vader heeft het er vroeger soms naar gemaakt en heeft het wantrouwen van de vrouwen gewekt. Om die en andere redenen houden de moeders de vaderlijke hand te vaak ook onterecht tegen door haar al bij voorbaat te identificeren met geweld. Vaderhanden kunnen anders ook stevig zijn zonder pijn, met veel liefde. Goede vaderhanden zijn grenswachters. Een vaderstem kan een verschil maken.

Het gezond verstand negeren maakt dat we onze relaties noch vrouwelijk, noch mannelijk onderhanden moeten nemen.

Kinderen hebben veel aandacht nodig, ook – en vooral - van hun liefste anderen (papa, mama) en die aandacht kan men maar geven als men bij hen is (gezond verstand). Hoewel aan hen denken toch ook enige afstand vereist. Maar buitenshuis werken is nu eenmaal leuk, voor mannen en vrouwen die gestudeerd hebben in functie van hun begeerd beroep en dat laat men niet zo maar staan. Voor mannen en vrouwen die minder geschoold werken, is het met twee verdienen vaak een noodzaak om rond te komen. Voor velen ertussenin is er misschien niet de broodmatige noodzaak, maar de noodzaak om te kunnen behouden wat men heeft of verwerven wat men wil. Tot beide worden we gehouden door de tijdgeest, de huidige levensstandaard, de zoete macht van de reclame. Voor velen gaat het niet eens over “met twee verdienen” omdat men (als vrouw) in éénoudergezinnen leeft, of (als man) alimentatie moet betalen.

Het gezond verstand negeren maakt dat we onze eigen ambitie en materiële wensen niet in vraag moeten stellen.

Woorden wekken, voorbeelden strekken (gezond verstand). Maar is dit wel bewezen?

Het gezond verstand negeren maakt dat we: niet moeten verbieden, discussiëren, het goede voorbeeld geven, overleggen met de kinderen, wat ons goed uitkomt als we moe, futloos, depressief, druk in de weer zijn. Het onbewezen karakter van de effecten van opvoeding maakt dat we kunnen wachten. Op het kwaliteitshandboek voor “gezond verstand”

Mileen Janssens